Dyslexie is een stoornis die gekenmerkt wordt door een hardnekkig probleem met het aanleren en/of vlot toepassen van het lezen en/of spellen op woordniveau (definitie Stichting Dyslexie Nederland, 2008).
- Dyslexie kan gezien worden als een leerstoornis, specifiek in het lezen en spellen.
- Een ander kenmerk is dat er sprake kan zijn van een specifieke taalstoornis, waarbij tekorten zijn in de fonologische verwerking, de snelheid van toegang tot of ophalen van taal- en symboolkennis en in de perceptie van (bepaalde) spraakklanken. Voorbeelden hiervan zijn het niet kunnen onderscheiden van klanken zoals de B en D en het niet op woorden kunnen komen.
- Dyslexie kan ook gezien worden als een specifieke stoornis in het functioneren van de hersenen, waarbij de gebieden die betrokken zijn bij de spraak/taalontwikkeling in de linkerhersenhelft, alsmede de connecties daartussen, niet goed functioneren.
- Dyslexie kan ook gezien worden als specifieke stoornis in informatieverwerking, waarbij sprake is van een zekere traagheid in de perceptie van visuele en auditieve informatie.
Voor wie
Dyslexie uit zich bij een grote groep kinderen in problemen met het leren lezen en spellen op woordniveau. Bij sommige kinderen is dat al meteen in groep 3 van de basisschool duidelijk. Ze hebben moeite met het leren van de letters en klanken, leren niet vloeiend lezen, lezen trager en moeten er veel energie in steken. Verder hebben ze moeite met dictees en schrijven in eigen werk veel fouten. Al snel bouwen ze een achterstand op.
Bij een andere groep kinderen komt Dyslexie pas tot uiting op het voortgezet onderwijs wanneer ze Engels, Frans en Duits moeten leren. Ook het leren voor toetsen, waarbij ze grote stukken tekst moeten lezen, levert problemen op.
Werkwijze
Om Dyslexie vast te kunnen stellen wordt erbij de cliënt een dyslexieonderzoek afgenomen. Hieraan voorafgaand kan een screening plaats vinden.
Na het stellen van de diagnose dyslexie wordt er een dyslexieverklaring afgegeven. Een verklaring geeft recht op allerlei faciliteiten, zoals een soepele beoordeling van spelfouten, meer tijd voor toetsen en examens of bijv. gebruik maken van speciale software op de computer.
Dyslexiebehandeling heeft als doel het technisch kunnen lezen en/of spellen op een zodanige wijze dat de cliënt kan voldoen aan de passende eisen die binnen de context van zijn of haar dagelijks functioneren wordt gesteld.
Een behandeling kan plaats vinden op school of op de praktijk. Ouders worden bij de behandeling betrokken door gesprekken en het meegeven van opdrachten die thuis kunnen worden uitgevoerd. Belangrijk element hierbij is rekening te houden met de belastbaarheid van de cliënt.
De mate waarin het doel van de dyslexiebehandeling kan worden bereikt, is niet alleen afhankelijk van de ernst van de dyslexie en van de daarmee samenhangende instructiegevoeligheid, maar ook van eventuele co-morbide stoornissen (leer-, gedrags- en ontwikkelingsstoornissen), die frequent voorkomen. Bovendien is de rol van de omgeving van grote invloed, zowel wat betreft de professionele omgeving als de dagelijkse omgeving.